หลังจากไฟไหม้บ้านครั้งนั้น
ฉันก็ใช้ชีวิตแบบเด็กหอทั่วๆ ไปแต่ไม่ได้อยู่คนเดียวหรอกนะคะ
คุณพ่อค่อนข้างเป็นห่วงลูกสาว อิอิ... ฉันอยู่กะเพื่อสาวคนสนิทที่สุดคนหนึ่ง
เรามักจะไปไหนมาไหนด้วยกันเสมอ เรียนด้วยกัน กินด้วยกัน แล้วก็นอนด้วยกัน อะอ่ะ
อย่าคิดลึกเชียวนะคะ!! คบกันมาปีนี้ก็ 12 ปี ได้แล้วมั่ง...
การใช้ชีวิตเด็กหอร่วมเวลา 7-8 ปี
ของฉัน ค่อนข้างเรียบง่าย กินง่าย อยู่ง่าย ว่างั้นเถอะเสาร์-อาทิตย์ก็กลับบ้าน
วันจันทร์ถึงวันศุกร์ก็มาเรียนหนังสือตามปกติ(ตอนนั้นยังขอเงินพ่อแม่ใช้อยู่เลย)
แต่ก็มีบางครั้งที่ไปเที่ยวกันตามประสาวัยรุ่น ช้อปปิ้ง ดูหนัง ฟังเพลง เที่ยวตามผับตามบาร์
ดื่มบ้างเล็กน้อย ใช้ชีวิตแบบสนุก ไปวันๆ โดยไม่ซีเรียสอะไรสักเท่าไหร่...(แต่ไม่ใจแตกนะจ๊ะ..อิอิ)
แต่ฉันก็ไม่เคยทิ้งการเรียน ยังอยู่ในเกณฑ์ดีมาตลอด จึงไม่เป็นที่น่าหนักใจของผู้ปกครองนัก....ฉันเรียนจบชั้น
ปวช.3 ปี แล้วเรียนต่อ ปวส.อีก 2 ปีมีเพื่อนที่สนิท
แบบว่าซี้สุดๆ อยู่ด้วยกัน 5 คน
แล้วพวกเราก็เรียนห้องเดียวกันโดดเรียนด้วยกันแล้วก็ไปมั่วสุมเล่นไพ่ที่หอพักของฉันเองแหล่ะ
(อันนี้พฤติกรรมไม่ดีนะคะ)
ช่วงระยะเวลา 5
ปี ที่ฉันอยู่กับเพื่อนๆ นั้น เป็นช่วงเวลาที่มีความสุขที่สุด
ทั้งเรียน ทั้งเล่น คละเคล้ากันไป
ถึงแม้ตอนนี้พวกเราต่างก็แยกย้ายกันไปใช้ชีวิตของใครของมัน แต่พวกเราก็ยังติดต่อกันเรื่อยมา...
จวบจนเวลาล่วงผ่านเลยไป ฉันก็ต้องกลับมาใช้ชีวิตอยู่คนเดียวในห้องพักตามลำพัง
บางครั้งก็รู้สึกเหงา หว้าเหว่ แต่ก็ไม่ถึงกับว่าซึมเศร้า เพราะคิดว่าชีวิตของฉันยังมีอะไรอีกตั้งเยอะแยะที่ยังไม่ได้ทำ
จะมั่วมานั่งซึมเศร้าไม่ได้ เพราะในเมื่อชีวิตเรายังมีลมหายใจอยู่ก็ต้องก้าวเดินต่อไป... "ถ้าผูกตัวเองติดกับใครก็จะอยู่ไม่ได้ถ้าขาดเขา"
0 ความคิดเห็น: