แตกต่าง...แต่ไม่แตกแยก

คุณเคยมีเพื่อนสนิท กันบ้างมั๊ยคะ? ฉันเคยคิดเสมอว่า..เพื่อนที่ดีที่สุดคือเพื่อนที่จริงใจกับเรา คงเป็นเพราะว่าความจริงใจนั่นสามารถสร้างความรัก ความผูกพันให้เหนียวแน่นได้  ความจริงใจที่สามารถซื้อความรักจากคนที่เรารักได้ และความจริงใจก็ทำให้คนซื่อสัตย์ต่อกันได้ แต่ถ้าคนที่ขึ้นชื่อได้ว่าเป็นเพื่อนของเราแล้ว “ไม่มีความจริงใจ” ต่อเราล่ะ? คุณจะทำเช่นไร?
หากเพื่อนที่เราคบ ไม่มีความจริงใจต่อกัน สิ่งที่ตามมาก็คือ ความทุกข์ใจของอีกฝ่ายที่เป็นทุกข์ย่อมไม่มีความสุขที่จะคบหา ให้เราเลิกคบใช่ว่าจะทำได้ง่ายดายเสียทีเดียว เพราะการตัดเพื่อนเป็นเรื่องที่ยากกว่าที่คิดและเป็นการตัดสัมพันธ์ที่เลวร้ายที่สุด
                แม้ว่าการยุติความสัมพันธ์จะทำเพื่อให้เราสบายใจขึ้นมาได้ ไม่ต้องเผชิญหน้ากับคนที่ไม่จริงใจ ไม่ต้องเป็นทุกข์กับคำพูดที่ไม่ได้ออกมาจากใจ แต่ถ้าหากเราลองย้ายจากมุมที่เรายืนอยู่แล้วทำให้เราเป็นทุกข์ ไปยืนอยู่อีกมุมหนึ่งของความสัมพันธ์ เราจะค้นพบว่า เราสามารถเปลี่ยนความไม่จริงใจของเขาให้เป็นคนที่มีหัวใจดีงามได้ โดยการใช้ความจริงใจที่เรามีอยู่ทั้งหมดแสดงตอบกลับไป...ในเมื่อคนที่ไม่จริงใจได้รับความจริงใจตอบ เขาย่อมสะดุดในความรู้สึกดีๆ ที่ไม่เคยได้รับจากใคร...เหมือนกับคำพูด 2 คำนี้ ที่ดูมีความหมายคล้ายๆ กัน แต่ให้ความรู้สึกที่แตกต่างกันออกไป “การให้อภัยกับการยกโทษ” ไม่เหมือนกันอย่างที่เราเข้าใจ บางครั้งเรายกโทษให้โดยไม่ได้ให้อภัย เพราะการยกโทษนั้นยกให้ได้ด้วยปากและความตั้งใจ แต่การให้อภัยนั้นต้องเกิดขึ้นเอง ด้วยใจที่ปล่อยวางและไม่ยึดติดตัวเองเป็นที่ตั้งหากเราลองให้อภัยในการกระทำของเพื่อนที่ผิดพลาดไป  เราจะพบว่าเราเองก็มีความสุขได้ แม้ว่าความทุกข์ที่เกิดจากเพื่อนก็ยังอยู่กับเรา เราจะรู้วิธีที่ทำให้เราไม่ต้องเอาใจไปจดจ่อกับการกระทำของเขาอยู่ตลอดเวลา เราไม่ต้องกลายเป็นคนที่มองโลกในแง่ร้ายตลอดไป ปล่อยความทุกข์ที่เกิดจากความไม่จริงใจของเพื่อนทิ้งไปซะ แล้วสร้างความสุขด้วยการมีทัศนคติที่ดีต่อเพื่อน ไม่ใส่ใจการกระทำและคำพูดของเพื่อน ใช้ความจริงใจที่เรามีมอบให้กับเค้า แล้วเราก็จะได้ความจริงใจตอบแทนกลับมา...เพื่อนๆ ลองทำดูนะคะ เผื่อบางทีอาจเห็นความแตกต่างระหว่างคำ 2 คำนี้ก็ได้...

0 ความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น

You can replace this text by going to "Layout" and then "Page Elements" section. Edit " About "