 |
| เพราะจุดเริ่มต้น...คือก้าวแรกของชีวิตในวันข้างหน้าของอนาคต |
มีคำๆ หนึ่งที่ว่า “ถ้าเดินตามรอยเท้าคนอื่นก็ไม่มีรอยเท้าเป็นของตนเอง”
ฉันเห็นด้วยกับคำพูดนี้
เมื่อฉันต้องเจอกับการตัดสินใจครั้งสำคัญครั้งแรกในชีวิตให้กับตัวเอง
ระหว่างเลือกเรียนสายสามัญตามเพื่อนส่วนใหญ่แต่ตัวเองคิดว่าไม่ถนัดในด้านนี้ (IQ ไม่ถึงก็ว่างั้นเถอะ..อิอิ) หรือเลือกเรียนสายอาชีพ (สมัยนั้นยังไม่ค่อยมีใครเลือกเรียนสักเท่าไหร่)
ตอนนั้นฉันรู้สึกสับสนเป็นอย่างมาก ไม่รู้ว่าจะเลือกเดินไปทางไหนดี
ฉันมีเส้นทางเลือกเดินอยู่ 2 เส้นทาง เส้นทางที่ 1
เลือกเรียนสายสามัญตามเพื่อน ถึงตัวเองจะไม่ค่อยชอบสักเท่าไร
แต่อย่างน้อยก็ยังมีเพื่อนล่ะว่ะ กับ เส้นทางที่ 2
เลือกเรียนสายอาชีพ เพราะคิดว่าตัวเองเหมาะสมที่สุดที่จะไปทางด้านนี้ซะมากกว่า
แต่ติดที่ว่าไม่มีเพื่อนคนไหนเลือกเรียนเส้นทางที่ 2 เหมือนกับเราเลย
นี้ฉันต้องโดดเดี่ยวคนเดียวอีกแล้วเหรอเนี้ย? เมื่อคิดตัดสินใจไม่ได้สักที
ฉันจึงขอคำปรึกษาจากพ่อว่าควรเลือกเส้นทางไหนดีสำหรับตัวเอง?
พ่อให้แง่คิดที่ดีกับฉันว่า ให้ลูกนิ่งสักพัก ใช้สติปัญญาให้มาก
แล้วลองฟังเสียงความต้องการของหัวใจตัวเอง ว่าสิ่งไหนที่ดีที่สุดสำหรับเรา
ลูกเลือกที่จะเดินตามไปกับเพื่อนๆ หรือ เลือกที่จะเดินตามความฝันที่ตัวเองถนัดกันล่ะ? หากลูกไม่สามารถสร้างรอยเท้าของตนเองขึ้นได้ ก็ไม่ควรยอมเหยียบบนรอยเท้าของคนอื่น...และถึงแม้รอยเท้าของตนเองจะจางจนมองไม่เห็น...แต่ก็ยังเป็นรอยเท้าของตัวเราเอง…แม้ย่างก้าวของเราถึงจะสั้นและช้า...แต่ก็เป็นก้าวของเราเอง...จำไว้ให้ดีนะลูก…ไม่ว่าลูกจะเลือกเดินตามเส้นทางใดก็ตาม
พ่อคนนี้ก็เคารพการตัดสินใจของลูกคนนี้เสมอ..
ในเวลาใครๆ ก็อยากไปต่อถึงมหาวิทยาลัย
เราก็อยากไปพร้อมเพื่อนๆ แต่ก็รู้ตัวว่าเรียนไม่เอาไหนเลย
ลำบากใจที่ต้องเลือก.. เพราะเมื่อไปก็จะไม่มีเพื่อน
แต่ก็ไม่เป็นไร เพราะเราอยู่กับแม่สองคนมาตั้งแต่เล็ก
อยู่บ้านคนเดียวบ่อยๆ จนชิน
ไม่มีเพื่อน ก็หาวิธีเล่นกับตัวเองได้
ไม่มีเพื่อน ก็โยนลูกบอล ลูกเทนนิสเล่นกับกำแพง
ไม่มีเพื่อนตีแบดฯ ก็ตีขึ้นฟ้ารอมันลูกตกลงมา
ไม่มีเพื่อนตีปิงปอง ก็ตีกับกำแพงให้มันสะท้อน
ไม่มีเพื่อนกระโดดเชือก ก็ผูกมันไว้กับต้นไม้
ชีวิตที่ต้องอยู่คนเดียว เราชินแล้ว
เพราะอย่างน้อยเราก็รู้ว่า เมื่อตกเย็นแม่จะกลับมา เรายังมีแม่คนเดียวก็พอใจ
แม่ให้เราตัดสินใจเลือกทางเดินชีวิตเอง ไม่ว่ายังไงแม่ก็จะหาเงินส่งให้
ดังนั้นสิ่งที่ต้องห่วงก็มีเพียงเรียนยังไงให้จบ ก็ต้องเรียนให้เหมาะกับตัวเอง
เรียนให้คุ้มกับที่แม่หาเงินส่งเสีย เราก็เลือกเรียนสายอาชีพมาเหมือนกัน
นั่นก็ทำให้มีเราในวันนี้