ฉันยังจำวันนั้นในอดีตได้ดี
วันที่ท้องฟ้าสดใสเป็นพิเศษ ดอกไม้ที่ฉันกับน้อง ๆ
ช่วยกันปลูกหน้าบ้านก็เริ่มผลิดอกบาน สวยสะพรั่ง มองดูแล้วช่างสวยงามและเป็นวันที่พวกเรารู้สึกมีความสุขที่สุดในรอบหลายๆ
ปีที่ผ่านมา... ณ ช่วงเวลาที่เราต่างก็ชื่นชมกับผลงานของตัวเองอยู่นั้น พวกเราก็รู้สึกว่ามีคนกำลังแอบมองเราอยู่
เอ๊ะใครกัน? รึว่าจะเป็นขโมย?
แต่ไม่น่าจะใช่ เพราะนี้มันเพิ่งเช้าตรู่ จะมีขโมยได้อย่างไร ฉันและน้องสาวไม่สนใจว่าจะเป็นอะไร หรือใคร จึงรีบเดินเข้าไปในบ้านเพื่อจัดแจกันดอกไม้
แต่ด้วยความอยากรู้ อยากเห็น ปนความสงสัยของเจ้าน้องชายตัวดี
จึงเดินถือไม้เข้าไปดูใกล้ ๆ (ถือไม้กวาดเนี้ยนะ?) สักพัก หูก็ได้ยินเขาร้องตะโกนเสียดังลั่น
ฉันและน้องสาวต่างก็ตกใจทิ้งแจกันแล้วรีบวิ่งไปหาเจ้าน้องชาย ทันทีที่เห็นน้องชายของฉัน
เขาไม่ได้เป็นอะไรเลยสักนิด แต่ที่พวกเราตกใจมากที่สุดคือ ภาพที่น้องชายของฉันกอดกับผู้หญิงคนหนึ่ง....ใช่แล้วล่ะคะ! ผู้หญิงคนนั้น ก็คือ แม่ของพวกเรา นั่นเอง
0 ความคิดเห็น: