“คุณ” กลับมาทำไม? คำถามแรกที่ฉันถามแม่ของตัวเองกับครั้งแรกที่เจอเธอ “แม่” ตอบฉันสั้น ๆ
ด้วยเสียงสั่นเครือว่า คิดถึงลูกมาก อยากเจอหน้าลูก อยากกอดลูก ฯลฯ แต่แม่ไม่มีความกล้าพอที่จะออกมาเจอหน้าลูก
จึงได้แค่แอบมองดูอยู่ห่างๆ “คุณ” พูดว่าคิดถึงพวกเรางั้นรึ?แล้วทำไม “คุณ” ถึงได้ทิ้งพวกเราไป?
คุณรู้บ้างมั๊ยว่าพวกเราต้องรู้สึกยังไง?
หลายปีที่ผ่านมาคุณรู้บ้างรึเปล่า
ว่าพวกเราต้องเผชิญกับอะไรมาบ้าง? คุณทิ้งพวกเราไปโดยไม่สนใจใยดีแม้แต่นิด
แล้ววันนี้คุณจะกลับมาเพื่ออะไร? เพื่อที่จะชดเชยความเป็นแม่ของคุณงั้นรึ?
มันสายไปแล้วล่ะสำหรับการเริ่มต้นใหม่ของคุณ พวกเราอยู่กันได้โดยไม่มีคุณ เพราะพวกเรามีแค่ “ พ่อ” คนเดียวก็เพียงพอแล้ว พ่อที่เป็นทั้ง “พ่อและแม่” ในเวลาเดียวกัน
แล้วพ่อก็ทำหน้าที่นั้นได้ดีที่สุด หรืออาจจะมากกว่าคุณด้วยซ้ำ...
สิ้นคำพูดของเด็กอายุ 10 ขวบ อย่างฉัน เธอก็ร้องไห้ออกมาและพูดออกมาได้แค่เพียงว่า
“แม่ขอโทษ” กับพวกเราเท่านั้น แล้วแม่ก็เดินจากไป (อีกครั้ง)
0 ความคิดเห็น: