ในเวลาที่มีความทุกข์ คนเรามักจะมองโลกในด้านเดียวเสมอ คือด้านร้าย เรามักจะเฝ้าถามตัวเองด้วยคำถามซ้ำๆ ว่าทำไมเรื่องนี้ต้องเกิดขึ้นกับเรา ทำไมต้องเป็นเรา จนลืมไปว่า ในเวลาที่เราทุกข์ใจแสนสาหัสนั้น ยังมีสิ่งอื่นๆ ให้เราได้เรียนรู้อีกมากมาย...รวมทั้งความสุขประมาณ สาม-สี่ปีที่แล้ว คุณพ่อสุดที่รักของฉัน เกิดอุบัติเหตุรถชน ทำให้พ่อของฉันได้รับบาดเจ็บแขนขวาหัก ทำให้ต้องนอนพักรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลเป็นเวลานานพอสมควร นอกเหนือจากแขนขวาหักแล้ว คุณพ่อยังเกิดอาการเครียดจัดขึ้นมาอีก และนี่ก็เป็นสาเหตุให้เกิดภาวะโรคแทรกซ้อนอีกหลายโรคตามมา ทั้งพึ่งรู้ว่าตัวเองเป็นโรคเบาหวาน โรคความดันโลหิตสูง โรคเก๊าท์ ฯ (ยิ่งเครียดจัดเพิ่มขึ้นอีกเท่าตัว) ในอีกแง่มุมหนึ่ง ฉันพบว่า การเจ็บป่วยและการสูญเสียครั้งนี้ ครอบครัวของเราได้เรียนรู้สิ่งที่เราหลงลืมไปหลายๆอย่าง เราเริ่มคิด พูด ทำแต่สิ่งที่ดีต่อกันมากขึ้น ได้ใช้เวลาอยู่ด้วยกันมากขึ้น ได้เรียนรู้การเผชิญความทุกข์ร่วมกันภายในครอบครัวส่วนแม่ที่อยู่ต่างจังหวัดซึ่งได้หย่ากับพ่อแล้วก็เดินทางมาเยี่ยม ทำให้ครอบครัวของเราได้อยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันอีกครั้ง เมื่อพ่อได้ใช้เวลาว่างที่นอนพักรักษาอยู่ที่โรงพยาบาลนั้น หันมาอ่านหนังสือธรรมมะมากขึ้น ซึ่งทำให้เข้าใจถึงความเป็นจริงในชีวิตมนุษย์ ยอมรับและเข้าใจถึงความสูญเสียและการเจ็บป่วยของตัวเอง เมื่อสามารถทำใจได้และเข้าใจถึงธรรมชาติของโลกได้ว่ามี ทั้งสุข-ทุกข์ ได้มา- เสียไป เป็นของคู่กัน ไม่มีสิ่งใดยั่งยืนอยู่ได้ไปตลอด ทำให้เห็นว่าความทุกข์ทั้งปวงที่เข้ามานั้นไม่หนักหนาเกินกว่าที่ใจเราจะทนได้...
ประสบการณ์ครั้งนั้นทำให้ฉันสามารถพูดได้อย่างภาคภูมิใจว่า สิ่งที่เราต้องประสบในชีวิต หลายครั้งแม้จะทำให้เราทุกข์มากมายเพียงใด ในความทุกข์นั้นก็ยังมีความสุขซ่อนไว้อยู่เสมอ ครอบครัวของฉันได้เรียนรู้อะไรได้หลายร่วมกัน ความรักจากคนในครอบครัวนั้นสำคัญมากแค่ไหน ความรักความห่วงใยที่มีให้แก่กัน ได้เห็นน้ำใจของคนรอบข้างที่มีต่อเรา ได้เห็นความเอาใจใส่ของแพทย์และพยาบาลที่ดูแลพวกเราอย่างดี ได้หันมาดูแลร่างกาย จิตใจของตัวเองและคนรอบข้างกันมากขึ้น ที่สำคัญคือ “ได้หันมาใช้ชีวิตอย่างมีสติมากขึ้น” และเหนือสิ่งอื่นใด เราได้ศึกษาและปฏิบัติธรรมตามแนวทางของพระพุทธศาสนา ซึ่งสอนให้เราเข้าใจในความเป็นจริงของชีวิตมนุษย์ รู้เท่าทัน ทุกข์และสุข เมื่อเรานำหลักธรรมมาใช้ในการดำรงชีวิต ไม่ว่าต่อไปในวันข้างหน้าจะมีอะไรเข้ามา ธรรมะก็จะเป็นที่พึ่งที่แท้จริงของเราตลอดไปคะ...
0 ความคิดเห็น: